خرید لوازم و تجهیزات پزشکی

دستگاه ونتیلاتور یا دستگاه تنفس مصنوعی را بیشتر بشناسید!

دستگاه ونتیلاتور (ventilator) یا دستگاه تنفس مصنوعی، یک دستگاه پزشکی است که برای کمک به تنفس بیمارانی استفاده می‌شود که نمی‌توانند به طور مستقل تنفس کنند یا نیاز به حمایت تنفسی دارند.

دستگاه تنفس مصنوعی هوا را به ریه‌ها می‌فرستد و باعث بیرون آوردن گازهای زائد از ریه‌ها می‌شود. دستگاه ونتیلاتور به عنوان یکی از ابزارهای اساسی در مراقبت‌های بیمارستانی و واحد‌های مراقبت ویژه استفاده می‌شود.

عملکرد دستگاه ونتیلاتور

عملکرد دستگاه‌های تنفس مصنوعی بر اساس یک سری پارامترها و تنظیمات قابل تنظیم توسط پزشک صورت می‌گیرد. در ادامه عملکرد دستگاه ونتیلاتور را توضیح می دهیم:

1. تهیه هوا: دستگاه ونتیلاتور هوای تازه را تهویه می‌کند و آن را به بیمار تزریق می‌کند. هوا ممکن است از طریق لوله‌های تراشه‌سازی شده در بیمارستان یا خانه وارد دستگاه شود.

2. تحویل هوا: هوا از طریق یک لوله تراشه یا یک لوله تنفسی، وارد راه تنفس بیمار می‌شود. توپ بسیار کوچکی در دستگاه وجود دارد که نسبت هر نوع گاز ورودی را تنظیم می‌کند.

3. تنظیم میزان هوا: پارامترهایی مانند حجم هوا، ضربان نفس و فشار تنفس می‌تواند بر اساس نیاز بیمار به طور دقیق توسط پزشک تنظیم شود. این تنظیمات بسته به وضعیت بیمار (مانند حالت بیهوشی، تنگی نفس و ...) و نیازهای تنفسی متناسب با ایجاد حرکت سینوسی تنفسی تبدیل شده است.

4. کنترل تنفس: دستگاه ونتیلاتور باید به طور مستمر عملکرد ریه‌های بیمار را کنترل کند تا هماهنگی میان تنفس مصنوعی و عملکرد طبیعی بیمار حفظ شود.

دستگاه تنفس مصنوعی با استفاده از این مراحل عملکرد، حمایت تنفسی شدید را برای بیماران فراهم می‌کند و اجازه می‌دهد تا هوای تمیز و به میزان صحیحی به ریه‌های بیمار تزریق شود و گازهای زائد یا ضایعات را از ریه خروج دهد. البته، استفاده از دستگاه و نحوه عملکرد آن بسته به وضعیت هر بیمار و توصیه‌های پزشک ممکن است متفاوت باشد.

دستگاه ونتیلاتور برای چه بیمارانی استفاده می‌شود؟

همانطور که ذکر شد، دستگاه ونتیلاتور برای بیمارانی استفاده می‌شود که نمی‌توانند به طور مستقل تنفس کنند یا نیاز به حمایت تنفسی دارند.

دستگاه تنفس مصنوعی برای افرادی شامل می‌شود که دارای مشکلات تنفسی شدید هستند، مانند نارسایی تنفسی در نتیجه بیماری‌های ریه‌ای مانند آسم، عفونت ریه، عوامل خارجی مانند نشتی جسم خارجی به مجرای تنفسی، آسیب ریه ناشی از ضربه یا عمل جراحی و همچنین برای بیمارانی که در زمان عمل جراحی یا در واحد مراقبت ویژه بعد از عمل نیاز به حمایت تنفسی دارند.

همچنین، در بیمارانی که در وضعیت بیهوشی هستند نیز از دستگاه ونتیلاتور استفاده می‌شود. البته، هر مورد باید توسط پزشک ارزیابی شود و تصمیم در خصوص استفاده از دستگاه ونتیلاتور بر اساس شرایط و نیازهای هر بیمار گرفته شود.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی و خانگی

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی و خانگی هر دو ابزارهایی هستند که برای کمک به تنفس بیماران استفاده می‌شوند، اما در صورت استفاده در محیط خانگی، تغییرات و تنظیماتی اعمال می‌شود تا بتواند به نیازهای بیماران در این محیط پاسخ دهد.

دستگاه ونتیلاتور بیمارستانی معمولاً در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌ها استفاده می‌شود و معمولاً برای بیمارانی با وضعیت های بحرانی و نیازهای تنفسی شدید استفاده می‌شود. این دستگاه‌ها قدرت بالایی دارند و قابلیت ارائه حمایت تنفسی شدید را دارند.

از طرفی، دستگاه ونتیلاتور خانگی کوچک‌تر و قابل حمل است و به بیمارانی که به مراقبت تنفسی در منزل نیاز دارند، اجازه می‌دهد تا به طور مستقل در خانه تنفس کنند. این دستگاه‌ها معمولاً برای بیمارانی که به طور مداوم نیاز به حمایت تنفسی دارند، مانند بیماران مبتلا به بیماری‌های تنفسی مزمن مانند بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) یا استفاده از دستگاه تنفس CPAP در صورت وجود بیماری خواب آپنه مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در هر صورت، تعیین نیاز به دستگاه و نوعی که استفاده می‌شود، توسط پزشک معالج تعیین می‌شود.

کاربرد دستگاه ونتیلاتور در آی سی یو

دستگاه ونتیلاتور یکی از تجهیزات اصلی در بخش مراقبت ویژه و واحد مراقبت ویژه (آی سی یو) استفاده می‌شود. کاربرد اصلی ونتیلاتور در آی سی یو این است که به بیماران کمک می‌کند که تنفس کنند و هوای تازه را برای ریه‌های خود تأمین کنند.

در آی سی یو، بیمارانی که به دلایل مختلف نمی‌توانند به طور مستقل تنفس کنند یا نیاز به حمایت تنفسی دارند، نیاز به استفاده از ونتیلاتور دارند.

بیمارانی که به دنبال عمل جراحی بزرگ بوده و در حال بازیابی هستند، ممکن است نیاز به حمایت تنفسی در آی سی یو داشته باشند. همچنین، بیمارانی که درگیری تنفسی شدیدی را تجربه کرده و نیاز به کمک بیشتری در تنفس دارند، از دستگاه ونتیلاتور در آی سی یو استفاده می‌کنند.

به عنوان مثال، بیمارانی که در حوادث مانند ضرب و شتم، آسیب‌های ناشی از سانحه رانندگی و آتش‌سوزی، عفونت‌های حاد (مانند آسم و عفونت ریوی)، عفونت‌های خونی (مانند سپتیسمی) و عفونت‌های مرتبط با کوید-۱۹ مبتلا هستند، از جمله بیمارنی هستند که نیاز به دستگاه‌های کمک تنفسی دارند.

نیازمندی‌ها و نوع استفاده از دستگاه ونتیلاتور در آی سی یو بسته به وضعیت هر بیمار و توصیه‌های پزشک مربوطه متفاوت خواهد بود.

دستگاه ونتیلاتور چه نقشی در همه‌گیری کوید نوزده دارد؟

دستگاه ونتیلاتور در همه‌گیری کووید-۱۹ نقش بسیار حیاتی دارد. بیمارانی که درگیری تنفسی شدید به دنبال ابتلا به ویروس کووید-۱۹ دارند ممکن است نیاز به حمایت تنفسی داشته باشند و در این حالت دستگاه ونتیلاتور به عنوان یک ابزار حیاتی در مراقبت‌های بحرانی استفاده می‌شود.

در مواردی که عفونت COVID-19 باعث عوارض جدی روی سیستم تنفسی می‌شود، ونتیلاتور برای تأمین اکسیژن تنفسی مورد نیاز بیمار استفاده می‌شود. ونتیلاتور، با تزریق هوای تازه به ریه‌ها و حذف گازهای زاید، به بیمار کمک می‌کند تا تنش‌های تنفسی را کاهش داده و فرصت بیشتری برای بهبود فراهم کند.

به طور کلی، دستگاه ونتیلاتور برای بیماران درگیر شده با COVID-19 برای حفظ عملکرد ریوی صحیح و حمایت تنفسی بیماران بسیار حیاتی بوده و می‌تواند در کاهش میزان مرگ و میر بر اثر عوارض تنفسی شدید از COVID-19 مؤثر باشد.

نکات استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی

استفاده از دستگاه ونتیلاتور درمانی نیاز به تخصص و دقت بالای پزشکان و تیم پرستاری دارد. در زیر نکات مهمی در خصوص استفاده از این دستگاه را بررسی می‌کنیم:

1. تنظیمات و تعیین پارامترهای تنفسی: تنظیمات دقیق در دستگاه باید توسط پزشک یا تیم پرستاری انجام شود. این تنظیمات شامل حجمِ تنفس (tidal volume)، نرخ تنفس (respiratory rate)، فشار تنفس (inspiratory pressure) و نسبت اکسیژن به هوا در مخلوط هوا است. تعیین درست این پارامترها باید بر اساس وضعیت بیمار، نیاز تنفسی و شرایط فیزیولوژیکی مخصوص بیمار صورت گیرد.

2. مانیتورینگ: بیماری که از دستگاه ونتیلاتور استفاده می‌کند، باید به طور مستمر تحت نظر قرار گیرد. این شرایط شامل مانیتورینگ پارامترهای حیاتی مانند فشار خون، ضربان قلب، سطح اکسیژن در خون و کربن دی اکسید (CO2) است. نظارت مستمر بر این پارامترها از جمله کارهای مهم در ارزیابی و کنترل وضعیت بیمار است.

3. آنالیز گاز خون: برای ارزیابی و کنترل صحیح تنفس بیمار، آنالیز گاز خون انجام می‌شود. این آزمایش برای اندازه‌گیری سطح اکسیژن و کربن دی اکسید در خون استفاده می‌شود. نتایج این آزمایش نشان می‌دهد که آیا تنفس ونتیلاتور موثر بوده و تناسب صحیحی بین اکسیژن و دی اکسید کربن در خون برقرار است یا خیر.

4. مناسب‌ترین حالت تنفسی: برای بیمارانی که به دستگاه ونتیلاتور متصل هستند، باید حالت تنفسی مناسب تنظیم شود. این امر می‌تواند شامل انتخاب حالت تنفس تنظیم شده (مانند تنفس مکانیکی، تنفس دمایی، تنفس فشاری) یا استفاده از حالت تنفسی همزمان دستی و موقت باشد.

5. مراقبت از لوله تنفسی: در بسیاری از موارد، لوله تنفسی استفاده می‌شود تا هوا وارد راه تنفسی بیمار شود. مراقبت و بهداشت مناسب از لوله تنفسی شامل تنظیم صحیح، تثبیت و تمیز کردن منظم آن است. همچنین، بررسی منظم برای کشش و نشتی در لوله نیز ضروری است.

6. پیگیری عوارض استفاده از دستگاه: همه عوارض ممکن ناشی از استفاده از ونتیلاتور باید به دقت پیگیری شوند. این عوارض شامل ضربان قلب نامنظم، ضعف عضلانی، عفونت ریوی و احتمالاً آسیب به ریه‌ها است. پزشکان و تیم پرستاری باید به صورت مداوم علائم و نشانه‌های این عوارض را پیگیری کنند و به موقع درمان لازم را شروع کنند.

تخت بیمارستانی چیست؟

تخت بیمارستانی، تختی است که برای بیماران در بیمارستان یا مراکز بهداشتی استفاده می گردد. این تخت ها برای ارائه راحتی و امنیت بیماران طراحی و ساخته شده اند و دارای ویژگی هایی مانند قابلیت تنظیم ارتفاع، قابلیت تغییر وضعیت، سیستم های حفاظتی و امکان اتصال به دستگاه های پزشکی مورد نیاز هستند.

تخت بیمارستانی برای رفع رنج و ناراحتی بیماران، افزایش راحتی در حرکت و استراحت، کنترل درد و عفونت، بهبود خواب و سلامت عمومی بیماران استفاده می گردد.

انواع تخت های بیمارستانی

تخت خواب بیمارستانی می تواند در انواع مختلفی طراحی شود، اما انواع مهم آن شامل:

·        تخت بیمارستانی الکتریکی

این نوع تخت خواب دارای موتور های الکتریکی است که به کمک یک کنترل دستی یا دکمه های روی بدنه تخت، ارتفاع و وضعیت تخت خواب را تنظیم می کند.

·        تخت خواب معمولی

این نوع تخت ها فقط دارای یک سطح هستند و قابلیت تغییر وضعیت و تنظیم ارتفاع را ندارند.

·        تخت خواب با صفحه ای تقسیم شده

این نوع تخت خواب دارای صفحه ای تقسیم شده به سه قسمت است که هر قسمت به طور جداگانه قابل تنظیم است و برای بیماران با مشکلات نفسی یا عضلانی مناسب است.

·        تخت خواب با سیستم های حفاظتی

این نوع تخت بیمارستانی دارای ریل ها و کلاهک هایی است که برای جلوگیری از سقوط بیماران استفاده می گردد.

·        تخت خواب قابل حمل

این نوع تخت ها دارای قابلیت حمل و نقل و جمع شدن می باشند و برای انتقال بیماران به دیگر اتاق ها یا بخش های بیمارستان مناسب هستند.

بررسی مهم ترین ویژگی های تخت خواب بیمارستانی

تخت بیمارستانی برای ارائه بهترین خدمات به بیماران باید دارای ویژگی های زیر باشد:

·        قابلیت تنظیم ارتفاع

تخت خواب بیمار باید قابلیت تنظیم ارتفاع داشته باشد تا بیماران با ارتفاع مناسب قرار گیرند و بهترین راحتی را در زمان استراحت داشته باشند.

·        قابلیت تغییر وضعیت

تخت خواب بیمارستانی باید قابلیت تغییر وضعیت داشته باشد تا بیماران به راحتی از یک حالت به حالت دیگر تغییر کنند، مانند تغییر از حالت نشسته به حالت خوابیده.

·        سیستم های حفاظتی

تخت بیمارستانی باید دارای سیستم های حفاظتی مانند ریل ها و کلاهک ها باشد تا بیماران از سقوط جلوگیری شود.

·        امکان اتصال به سایر دستگاه های پزشکی

تخت خواب مورد استفاده برای بیمار باید دارای امکان اتصال به دستگاه های پزشکی مورد نیاز برای درمان بیماران باشد.

·        راحتی بیمار

تخت خواب باید دارای راحتی لازم برای بیماران باشد تا آن ها به بهترین شکل ممکن استراحت کنند و از خستگی و درد کمتری رنج ببرند.

·        قابلیت حمل و نقل

تخت های بیماستانی باید دارای قابلیت حمل و نقل باشند تا به راحتی از یک اتاق به اتاق دیگر منتقل شوند.

نقش تخت بیمارستانی در بهبود حال بیمار

تخت خواب بیمارستانی نقش مهمی در بهبود حال بیمار دارد. این تخت خواب ها به عنوان یک وسیله بسیار مهم در درمان بیماران استفاده می شوند.

ارتفاع و وضعیت تخت برای بیمارانی که دچار مشکلات تنفسی، عضلانی و یا آسیب های جسمی هستند، بسیار مهم است. با تنظیم ارتفاع و وضعیت تخت خواب، بیماران می توانند راحت تر بخوابند و درمان بهتر و سریع تری را تجربه کنند. همچنین، تخت بیمارستانی با سیستم های حفاظتی، جلوگیری از سقوط بیماران را بهبود می بخشد.

به طور کلی، تخت بیمارستانی یک وسیله بسیار مهم در بهبود حال بیمار است و باید با دقت و با کیفیت طراحی شود.

در طراحی تخت خواب های بیمارستانی باید به چه نکاتی توجه کرد؟

در طراحی تخت های بیمارستانی باید به موارد زیر توجه کرد:

·        ارتفاع تخت

باید قابل تنظیم باشد تا بیماران با مشکلات تنفسی و عضلانی راحت تر بتوانند استراحت کنند.

·        وضعیت تخت

باید قابل تنظیم باشد تا بیماران با مشکلات جسمی مختلف، مانند زخم بستر و درد، بهترین وضعیت را برای استراحت داشته باشند.

·        سیستم های حفاظتی

باید شامل سیستم های حفاظتی مانند ریل های جانبی و پشتی باشد تا از سقوط بیماران جلوگیری شود.

·        راحتی بیمار

باید به راحتی بیمار در استفاده از تخت خواب توجه شود، شامل پشتیبانی از سر و گردن، فضای کافی برای حرکت و استراحت، و پوشش مناسب برای حفظ حرارت بدن.

·        سهولت در نگهداری و تمیز کاری

باید طراحی شده باشد به گونه ای که به سهولت قابل تمیز کاری و نگهداری باشد، شامل پوشش ضد عفونی و مواد مقاوم در برابر آب و ضربه.

 نکات مورد توجه هنگام خرید تخت خواب بیمار

در خرید این تجهیزات باید به نکات زیر توجه نمایید:

ابعاد و وزن تخت بیمار: باید به اندازه کافی بزرگ و قابل حمل باشد.

مکانیزم بالابری: باید قابل تنظیم و سازگار با وضعیت بیمار باشد.

جنس و کیفیت مواد استفاده شده در تولید تخت بیمار: باید از جنس با کیفیت و مقاوم باشد.

سهولت در نصب و استفاده: تخت خواب بیمار باید راحت و ساده بوده تا بتوان به راحتی از آن استفاده کرد.

امکانات جانبی: این امکانات شامل امکاناتی مانند چرخ های حرکتی، پد ‌های مخصوص، نور پردازی و ... است که باید به راحتی برای بیمار قابل دسترسی باشد.

تشک طبی بیمارستانی چیست؟

تشک طبی بیمارستانی یک نوع تشک است که برای استفاده در بیمارستان ها و مراکز درمانی طراحی و ساخته شده است. این تشک ها از جنس های مختلفی ساخته می شوند که شامل فوم، لاتکس، ژل و غیره می باشند.

تشک طبی بیمارستانی دارای ویژگی هایی مانند پشتیبانی از بدن بیمار، جلوگیری از قرمزی و زخم های فشاری، جذب شوک و لرزش های بدن و بهبود خواب بیمار است. همچنین این تشک ها قابل شستشو و ضد عفونی هستند.

ویژگی های تشک طبی بیمارستانی

تشک طبی بیمارستانی ویژگی های زیر را دارد:

پشتیبانی از بدن بیمار: تشک طبی بیمارستانی برای پشتیبانی از بدن بیمار و کاهش فشار های ناشی از بستری شدن طراحی شده است.

جذب شوک و لرزش های بدن: تشک طبی بیمارستانی به منظور جذب شوک و لرزش های بدن بیمار مورد استفاده قرار می گیرد.

جلوگیری از قرمزی و زخم های فشاری: تشک طبی بیمارستانی به منظور جلوگیری از قرمزی و زخم های فشاری در بیماران بستری استفاده می شود.

تنظیم فشار هوا: تشک هوا دارای سلول های هوا مخصوصی است که با فشار هوا تنظیم می شود و به منظور پشتیبانی از بدن بیمار استفاده می شود.

ساختار مقاوم: تشک طبی بیمارستانی دارای ساختاری مقاوم و با دوام است که برای مصارف بیمارستانی مناسب است.

انواع تشک طبی بیمارستانی

انواع تشک طبی بیمارستانی شامل:

تشک فومی: این نوع تشک از فوم با دانسیته بالا ساخته شده است و برای پشتیبانی از بدن بیمار استفاده می شود.

تشک لاتکس: این نوع تشک از لاتکس طبیعی ساخته شده است و برای جذب شوک و لرزش های بدن بیمار استفاده می شود.

تشک ژلی: این نوع تشک از ژل سیلیکونی ساخته شده است و برای پشتیبانی از بدن بیمار و جلوگیری از قرمزی و زخم های فشاری استفاده می شود.

تشک بادی: این نوع تشک دارای سلول های هوا مخصوصی است که با فشار هوا تنظیم می شود و برای پشتیبانی از بدن بیمار و جلوگیری از قرمزی و زخم های فشاری (Bedsore) استفاده می شود.

هنگام خرید تشک طبی بیمارستانی باید به چه نکاتی توجه کرد؟

کیفیت مواد استفاده شده در ساخت تشک: باید مطمئن شوید که مواد استفاده شده در ساخت تشک از کیفیت بالایی برخوردار هستند و مطابق با استاندارد های صنعتی هستند.

سایز تشک: باید سایز تشک را به اندازه بستر بیمار انتخاب کنید تا بیمار بتواند به خوبی روی آن قرار بگیرد.

قابلیت تنظیم فشار هوا: تشک طبی بیمارستانی باید دارای قابلیت تنظیم فشار هوا باشد تا بتوانید فشار را به میزان مناسب برای بیمار تنظیم کنید.

قابلیت شستشو: تشک طبی باید قابل شستشو باشد تا در صورت نیاز به شستشو بتوانید آن را شستشو دهید.

قابلیت حمل و نقل: تشک طبی باید قابل حمل و نقل باشد تا بتوانید آن را به سادگی به بیمارستان یا خانه بیمار منتقل کنید.

ارگونومی تشک های طبی بیمارستانی

تشک های طبی بیمارستانی از ارگونومی های زیر برخوردار هستند:

طراحی مناسب: تشک های طبی باید به گونه ای طراحی شوند که بیمار در حالت خواب مناسب و راحتی باشد.

پشتیبانی از بدن: تشک های طبی باید به گونه ای ساخته شوند که بتوانند به بدن بیمار پشتیبانی کافی را در حالت خواب دهند.

قابلیت تنظیم فشار: تشک های طبی باید دارای قابلیت تنظیم فشار باشند تا بتوانید فشار را به میزان مناسب برای بیمار تنظیم کنید.

جلوگیری از آسیب: تشک های طبی باید به گونه ای طراحی شوند که از آسیب به پوست و بدن بیمار جلوگیری کنند.

قابل شستشو: تشک های طبی باید قابل شستشو باشند تا در صورت نیاز به شستشو بتوانید آن را شستشو دهید.

قابل حمل و نقل: تشک های طبی باید قابل حمل و نقل باشند تا بتوانید آن را به سادگی به بیمارستان یا خانه بیمار منتقل کنید.

نکات ایمنی اسنفاده از تشک طبی بیمارستانی

·        همیشه باید از تشک طبی بیمارستانی با کیفیت و مطابق با استاندارد های بهداشتی استفاده کنید.

·        قبل از استفاده از تشک طبی بیمارستانی، باید مطمئن شوید که تمیز و سالم است.

·        همیشه باید قوانین و دستور العمل های مربوط به استفاده از تشک طبی بیمارستانی را رعایت کنید.

·        برای جلوگیری از آسیب به پوست بیمار، باید از تشک طبی بیمارستانی با فشار مناسب استفاده کنید.

·        در صورت دیدن هر گونه علامت نامطلوب در تشک طبی بیمارستانی، باید آن را به سرعت تعویض کنید.

·   برای جلوگیری از انتقال عفونت، باید تشک طبی بیمارستانی را پس از استفاده به دقت شستشو داده و ضد عفونی کنید.